|
Alla människors lika värde
Alla folks lika rätt
*Alla människor föds jämlika. Alla har oförytterliga rättigheter som rätten till liv, frihet och att söka efter lycka. Det är alla folks rätt att inrätta sin regering på det sätt som bäst passar dem för att uppnå trygghet och lycka*.
Med dessa vackra ord grundades USA för 240 år sedan. Trots dem, byggdes världens starkaste stat upp genom massutrotning av urfolk, sekler av slavhandel och plundring av andra länder. Under 1900-talet växte sig USA till en världsmakt och gick efter Sovjetunionens sammanbrott på en hämningslös offensiv för ett världsherravälde med mottot: ”Ett enda jordklot, en enda supermakt.” USAs globaliserade militarism som vill krossa allt som de upplever som ett hot mot utvidgningen av deras ”livsrum”, har slagit land efter land i spillror, hemsökta av terrorkrigföring. Resultatet har blivit en flyktingkatastrof utan like sedan andra världskriget. Nu med Trump växer krigshetsen. Och deras avlyssning närmar sig Orwells mardrömmar.
Video av: Ana Luisa Rivera Azúa
Musik av: Jan Hammarlund
ΑΝΤΙ-ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ
Συνάντηση 4 Ιουλίου 2017
στην Παλαιά Πόλη της Στοκχόλμης
Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι
Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι, κι όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την επιδίωξη της ευτυχίας. Όλοι οι άνθρωποι θα μπορούν να εκλέξουν την κυβέρνησή τους με επιτυχία και με τον καλύτερο τρόπο που νομίζουν, ετσι θα επιτύχουν ασφάλεια και ευτυχία*.... Με αυτά τα περήφανα λόγια, ιδρύθηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, τότε, πριν από 240 χρόνια, αλλά παρόλα τα θετικά λόγια, επέλεξαν οι ΗΠΑ την οργάνωση του νέου κράτους, μεσα από την άμμεση εξόντωση του αυτόχθονου πληθυσμού, το από αιώνες εμπόριο των σκλάβων, και την λεηλασία και καταστροφή γειτονικών χωρών. Κατά τη διάρκεια του 1900, μετά την κατάρρευση του Σοβιετικού Μπλόκ, έγιναν οι ΗΠΑ παγκόσμια δύναμη, με μια ασυνείδητη διεθνή πολιτική συνέχισαν για μια παγκόσμια κυριαρχία, το σύνθημα των ΗΠΑ ήταν: «Σ ένα ενιαίο κόσμο, θα υπάρχει μια και μόνο υπερδύναμη» Επαγκοσμιοποίησαν τον Μιλιταρισμό, για να καταστρέψει oτι αντιλαμβάνεται η Αμερική, σαν απειλή για τη διεύρυνση του «ζωτικού της χώρου» Αποτέλεσμα, κράτος μετά από κράτος, να καταστραφεί, στοιχειωμένο από τους πολέμους και την τρομοκρατία, κι όπως τότε, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, να υπάρχουν σήμερα, εκατομμύρια οι φυγάδες στον πλανήτη, τον Τραμπ ν΄αύξάνει την φιλoπόλεμη πολιτική κι οι ηλεκτρονικές υποκλοπές των ΗΠΑ, να πλησιάζουν σήμερα τις εφιάλτικές περιγραφές του Όργουελ.....
Υπάρχω όσο δημιουργώ
Λέγομαι Μαθιός Γιαμαλάκης Μαρτζώκης, εδώ και πολλά χρόνια ζω στη Σουηδία, ασχολούμαι με την ζωγραφική και φιλμ ντοκουμαντέρ.
Θέλω να μιλήσω για τις είκοσι ανοιξιάτικες ημέρες που έζησα στα Χανιά. Φιλοξενήθηκα στον ΄΄Χώρο Τέχνης Χανίων΄΄ κι εκεί εξέθεσα την ζωγραφική μου και παρουσιάσα το πρώτο μου βιβλίο.
Σαν σκηνοθέτης επρόβαλα στο ΚΑM(Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου) εξι φιλμ ντοκουμαντέρ.
Ναι, κάθε ζωή είναι κι ένα ταξίδι, λέει το ποιήμα, μια μοναδική ευκαρία να εμπλουτίσει η ψυχή με εμπειρίες....Τώρα στη Στοκχόλμη, προσπαθώ να ξαναβρώ στη σκέψη, έμπνευση για τέχνη, μα πάντα οι εμπειρίες απ τα Χανιά, θα πέρνουν μέσα μου την πρώτη θέση.
Δεν ξεχνώ τις βραδυές στο λιμάνι, όταν μετά την προβολή των φιλμ στο ΚΑΜ βρισκόμουνα μαζί με την αγαπητή παρέα, κουβεντούλα, μεζεδάκια, τσικουδιά, κρασάκι... Μα πόσο ανοίγει η καρδια, κι η νοσταλγία όταν ακόμη έντονα ζω στο Σήμερα μια ανάμνηση από ΄Τότε΄΄
Ο χρόνος στα Χανιά έφυγε γρήγορα, όπως κι ο Μαθιός για τη Σουηδία.
Η τελευταία βραδυά θα είναι αξέχαστη.
Ωραία τα λόγια του φίλου ποιητή όταν παρουσίασε το πρώτο μου βιβλίο. Τραγούδια, μουσική από τρείς λεβέντες μουσικούς, και με ζωή, έντονα να χορεύουμε το ρεμπέτικο, το τελευταίο βράδυ στον Χώρο Τέχνης στα Χανιά .
Πίσω στον Βορρά, σκέφτομαι τους νέους φίλους αυτούς που γνώρισα, αυτούς που με φιλοξένησαν, και βοήθησαν να προβληθεί η έκθεση, όπως τα φιλμ και το βιβλίο.
Κόσμος πολύς ήλθε στην έκθεση, ωραία λόγια για την τέχνη μου άκουσα, δυνατή, την λαμπερή ματιά των φίλων ένοιωθα, όταν μου έσφιγγαν το χέρι.
Όλες αυτές οι όμορφες εμπειρίες, πάντα μέσα μου θα ζούνε.
Σας ευχαριστώ, πάντα θα σας σκέφτομαι.
Μαθιός Γιαμαλάκης
I exist as long i am creating.
My name is Matheo Yamalakis Marzokis, I have lived in Sweden for many years, I am a documentary-film maker and painter.
I want to talk about the twenty spring days I lived in Chania in Greece. I was hosted in the Art Space of Chania with paintings and presented my first book.
As a director I went to KAM with six documentaries.
Yes, every life is also a journey, says the poem, a unique wish to enrich the soul with experiences .... Now in Stockholm, I try to get back into thinking, inspiration for art, but always the experiences from Chania will occupy my mind.
I do not forget the night at the harbor, when after the film showing of the CAM I was together with dear company, chatting, poetry, tsikoudia, wine ... Open the heart with nostalgia, when I still live in Today but with a memory of past times
The time in Chania quickly passed, like Matheo for Sweden.
The last night was unforgettable.
Nice words of a poet-friend when he presented my first book. Songs, music by three fine musicians, and with life, dance the rembetiko, the last night in the Art Space in Chania.
Back to the North, I think of these new friends I met, those who hosted me, and helped with the show, such as the films and the book.
Many came to the show, I heard fine words about my art , loud, the shining eyes of friends I felt when they gripped my hand.
All these beautiful experiences, always inside me, will live.
Thank you, I'll always think about you.
Matheo
Jag finns så länge jag skapar
Jag heter Matheo Yamalakis Martzokis, jag har bott i Sverige i många år, jag är konstnär och dokumentärfilmare.
Jag vill prata om de tjugo vårdagar som jag bodde i Chania. Jag ställde ut på Chanias konstsall med målningar och presenterade min första bok.
Som filmare presenterade jag sex filmdokumentärer
Ja, varje liv är också en resa, säger dikten, en unik önskan att berika själen med erfarenheter .... Nu i Stockholm försöker jag komma tillbaka till tänkande och inspiration för konst, men alltid kommer erfarenheterna från Chania och okuperar min tanke.
Jag glömmer inte natten vid hamnen, då efter filmens visning var jag tillsammans med mina kära lilla grupp, vi pratade om konst, poesi, vi drack vin och Kretas tsikoudia. Hjärtat öppnas med nostalgi när jag lever i Nuet med minnena av Dåtiden;
Tiden i Chania gick snabbt, liksom Matheo tillbaka till Sverige.
Den sista natten på Chania kommer att bli oförglömlig
Trevliga ord av en poet-vän när han presenterade min första bok. Sång och musik av tre fina musiker, och med livet inom oss dansade vi rembetiko.
den sista natten i Art Space i Chania.
Tillbaka till norden tänker på de nya vännerna jag träffade,
Många kom till min konstutställning, fina ord om min konst fick jag
höra, starka var deras skinnande ögonen när de grep min hand.
Vackra upplevelser, som kommer alltid att leva i mig,
Matheo
Chania två veckor April 2017
Sen flera år ville jag ställa ut min konst och visa mina filmer på ön Kreta, i år blev drömmen sann. Det hela började med vår vän poeten Leonidas, som inspirerade och hjälpte till, det blev ´´två veckor i April´´ fyllda med tankar, konst och glädje. Hos mina vänner Giannis och Zois utställningslokal i Chania på Kreta, hängde Giannis upp 22 oljetavlor utan ram med små knappnålar och 50 andra små och stora akvareller och litografier. Det blev en trevlig konstutställning. I tre kvällar visade jag sex filmer på en av Kommunens vackra biografer och sen diskuterades innehållet med publiken. Två dagar innan hemresan hade vi en presentation av min bok och det blev en underbar natt med musik och vackra visor, till kl.03.00 på morgonen! Två veckor fyllda av konst, film, litteratur, diskussion, musik och kärlek. Lyckligare kan man inte bli!
….Kαι η συνέχεια στα ελληνικά!
*Η παρουσίαση του βιβλίου έγινε απο τον ποιητή μας Λεωνίδα Κακάρογλου.
Χρόνια ήθελα να πλησιάσω με την τέχνη μου την Κρήτη, κι εφέτος, δυο εβδομάδες τoυ Απρίλη, γέμισαν οι μέρες με πνεύμα, τέχνη και κινηματογράφο.
Μια έκθεση ζωγραφικής, μια παρουσίαση βιβλίου ΄΄Ο Μονόλογος του καθρέφτη΄΄ έγιναν στον Χώρο Τέχνης Χανίων των καλών μου φίλων της Ζωής και του Γιάννη, όπως και τρείς προβολές με έξι φιλμ, στον όμορφο χώρο του ΚΑΜ (Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου) στα Χανιά της Κρήτης. Ένα όνειρο που έγινε ενα βήμα δυνατό στη ζωή του καλλιτέχνη.
Όλα άρχισαν απο τον φίλο μας, τον ποιητή Λεωνίδα Κακάρογλου, που μας ενέπνευσε! Ζεστή η ατμόσφαιρα στο πνεύμα και στο σώμα, σύντομα ένοιωσα αρμονία και σιγουριά. Όμορφα ο έμπειρος καλλιτέχνης Γιάννης έστησε την τέχνη μου, 22 λάδια, 50 ακουαρέλλες, λιθογραφίες και σκίτσα, και η συνέχεια ήταν, δυο εβδομάδες γεμάτες συζητήσεις για τέχνη, φίλμ και το βιβλίο.
Γνωρισα καινούργιους φίλους και φιλοξενία στα όμορφα Χανιά, ένα κόσμο που με καλώσόρισε με ενθουσιασμό κι αγάπη, χαρίζωντάς μου το αίσθημα για ένα παρόν και μέλλον που πάντα ονειρεύομουνα.
1**Τις δημιουργίες σου φαντάζω Τις ταινίες σου και την ζωγραφική σου, το βιβλίο σου και τη ζωή σου την ίδια. Είσαι μια αποκάλυψη για μένα και τους φίλους μου. Συνέχισε να μας εμπνέεις με το αντισασιακό σου πνεύμα.
Σ΄αγαπάμε Μαθιέ. Θα τα ξαναπούμε
Σ΄ευχαριστώ για το έργο που μας χάρισες.
1**Jag beundrar dina skapelse, dina filmer, målningar, din bok. För mig och minα vänner är du en överaskning, fortsätter att inspirera oss med din starkα vilja och ditt andligt motstånd.
Vi älskar dig Mathie.
Vi vill tackar Dig för din konst du skänkte oss
2**Αγαπητέ Μαθιέ
Η γνωριμία μας ήλθε πρώτα μέσα απ το βιβλίο σου, και μετά απευθείας, προσωπικά, και θα μείνει για εμένα πάντα μια σημαντική συνάντηση, ενας σταθμός. Σ΄εσένα είδα τον πλήρη άνθρωπο, το πνεύμα, την δράση, ριζοσπάστης, ασυμβίβαστος, παθιασμένος, αλλά τρυφερός κι ευαίσθητος .
Βασίλης Μουλούδης
2**Älskade vän Matheo
Vårt bekantskap var först igenom din bok, och sen direkt, med ett persoligt möte, båda kommer att vara för mig alltid en betydelsefull dag. Jag såg i dig, den fullkomliga människa, med viljan (ande) och handling , radikal och oförsonlig, passionerad, mjuk och känslig…Basilis Mouloudis
3**Η χαρά της δημιουργικότητας με την ευαισθησία, μια πανδαισία χρωμάτων, μια βαθύτατη εικαστική μυσταγωγία , ένα όνειρο αληθινό, ένας αληθινός αγωνιστής των πιο μεγάλων ιδεών της ζωής.
Εύγε αγαπητέ μου Μαθιέ.
Με τις πιο θερμές μου ευχές για μια Ζωή αντάξια ενός αληθινού ανθρώπου.
Αριστοφάνης Κασιμάτης
3** Glädjen av kreativitet med känslighet…Εtt upplopp av färger, en djup konstnärlig ritual, en dröm, en sann kämpe för mer stora idéer i livet.
Bra gjort min kära Mathie.
Med min varmaste önskar för ett liv värdigt en riktig människa.
Aristofanis Kasimatis
4* Μια Έκθεση πολύ δημιουργική, με μεγάλη φαντασία κι΄αγάπη πρός την γυναίκα, και όχι μόνο.
Βούλα Παπαδάκη
4 * En utställning väldigt kreativ, med mycket fantasi och kärlek till kvinnan, och inte bara. Voula Papadaki
5* Αναρχικός, Μινώταυρος Τέχνης και Ζωής, Χείμαρος Καλλιτεχνικός, Έφηβος, είσαστε εξαιρετικός στοχαστής του πνεύματος!!
Κλαίρη Σπερελάκη
5*Anarchist, en av konstens och Livets Minotaur med forsande konst en konstnärlig ung konstär, en utmärkt stor andlig tänkare !!
Claire Sperelaki
6*Είναι υπέροχο να συναντά κανείς ανθρώπους καλλιτέχνες με τόση ευαισθησία, τόση ανθρωπιά! Μας κάνατε να δούμε το δικό μας Μινώταυρο με άλλα μάτια. Ευχαριστούμε
Στράτος Μπαδογιάννης, Τριανταφυλλιά Γιανουλάκη
6*Det är fantastiskt att träffa människor konstnärer med så mycket ömhet, så mycket mänsklighet! Ni hjälpte oss att se vår egen Minotaurus med andra ögon.Vi tackar S.Bardogiannis, T.Gianoulaki
7*Είσαστε Υπέροχος Άνθρωπος Γεμάτος ευαισθησία και Τρυφερότητα . Ανθρωποι σαν Εσάς Λείπουν στίς Μέρες μας .
Να είσαστε Καλά να Μεταδίδετε τον Πλούτο της Ψυχής Σας
Ελένη Βουλγαράκη
7*Ni är en Kätleksfull människa full av känslighet och ömhet. Människor som ni, saknas nuförtiden. Var alltid väl och sända alltid oss själens rikedom
8*Ευχαριστούμε για την επικοινωνία των έργων Σας μαζί μας όπως και για την συγκίνηση που αισθανθήκαμε από αυτά
Πάντα Δημιουργικός
8* Tack för att vi fick kommunicera med er konst, liksom den upprördhet, som vi kände av era konstverk. Alltid en skapande konstnär.
Μαρία Πατεράκη
Φωτογραφίες:
Κλαίρη Σπερελάκη* Μαρία Πατεράκη* Βάσω Δροσοπούλου* Δέσποινα Χιωτάκη
***********
*********************
Jag skickade min bok till Niklas Rådström och bad om hans omdöme. Han svarade med Email som gladde mig. Om boken skrev Niklas:
"Tack för din bok. Det är ett tidsdokument som påminner om en tid av engagemang och konstnärskap som kommer ur lust och erfarenhet och inte sneglar på kommers och position. Härligt att möta.
Det är en lång resa du gjort som det är spännande och uppfordrande att följa."
Tack Niklas
*************************
Poeten Peter Curmans tankar om min bok.
”Jag flyger över din gård medan du vattnar dina blommor!” Vem kan ha skrivit dessa rader? Knappast en svensk författare. För vem bryr sig om att i sin litteratur vattna blommor i Stockholm? Knappast en svensk författare, men däremot en grekisk! Det är inte bara blommor som skiljer Stockholm från Athen! Också i den grekiska poesin trängs blommor och vilda livsupplevelser med varann. Den i Sverige bosatte Matheo Yamalakis är ett unikt exempel på en grekisk poet för vilken ingenting tycks vara främmande. I sin nya bok ” Spegelns Monolog” rullar han ut sitt liv på 260 livsglada sidor. Därtill har han låtit sin konstnärliga pensel göra små och stora uppvisningar för den som vill ha omväxling till orden. Som omväxling till Sverigetrimmade och korrekta svenska författare och poeter rekommenderas Matheos bok varmt.
Tack Peter
Efter midnatt. Jag stirrar på månen, och tänker:
våren flyger och med henne min kärlek, mitt liv.
Jag dricker för din hälsa, alltid kär i det nuvarande.
Välkommen till presentationen av min bok
"Spegelns Monolog" ("The Monologue of the Mirror")!
Πίνω στην υγειά σας παντα ερωτευμένος με το απόλυτο.
Αγαπημένοι μου φίλοι! Κάθε ζωή είναι ένα ταξίδι, μια μοναδική ευκαιρία να εμπλουτίσει η ψυχή με εμπειρία, ένα εφαλτήριο για νέες ανακαλύψεις, νέες κατακτήσεις και θυσίες. . Χιλιάδες μέρες με το σκοτάδι να παλεύεις για να ζήσεις και να δημιουργήσεις μέρες με φως. Kaλώς ορίσατε στην παρουσίαση του βιβλίου μου ΄΄Ο Μονόλογος του Καθρέφτη.
Εύχομαι η Ανοιξη, της Περσεφονης η Όμορφη Γιορτή
Νάναι Γεμάτη Αγάπη και Φως Δημιουργίας.
 Presentation of The Monologue of the Mirror, 2017, 26 minutes.
….Och kvällen den 16e december 2016, satt vi på Luis och lyssnade på Jazz, just då när orkestern hade tagit en paus ringde mobilen… Det var Lenushka. Hennes röst var svag och darrade, …hon viskade… "det är slut" ´´hörde´´ jag hennes tårar falla… …Han är död… Hon menade Johan, den goda anden som för några år sen kom i Lenushkas liv, Johan som spelade gitar, fiol, han som älskade Lenushka och hennes konst, små katter, djur och musiken, men nu var allt slut… Johan tog sitt liv Varför? Svårt att svara eller förklara hur det kändes, men kanske en kort film som jag filmade då när vi träffades, kan berätta om en Kärlek som inte hann blomma ut i deras hjärtan, året var 2006, varsågoda filmen "Lenushka och Johan ett möte" finns på Youtube
Lenushka and Johan - a meeting, 2007, 30 minutes.
Igår onsdag den 25 januari kl 11.45 var jag på Johans begravningsceremoni i södra Skogskapellet.
 Eftermiddagsstämningen var trist och monoton som vattenkranens droppande, men snart förvandlades droppandet till en porlande bäck när Elena eller Lenuska, som jag kallade den ryska konstnärinnan. dök upp med sin Johan i min lilla lägenhet. Med sig hade de sina skratt, ett tjockt band med målningar, en violin och två berättelser om deras resa genom tiden.
Jag blev nyfiken, man kan inte resa ifrån sig själv, från sitt eget hjärta. Deras berättelse kändes även som min, en bit av mitt eget livs röda garnnystan tog jag med mig, varje gång vi möttes. Och nu gällde att få veta mera om Lenuskas och Johans liv och skapande. Söndagen därpå reste min Lena och jag till det lilla samhälle där dom bodde. Det blev flera resor och filmarbete. På slutet klippte jag en film, en 30 minuters berättelse om mitt möte med kärleken, Lenuska och Johan...
Ur våra möten föddes en varm vänskap, våra samtal, om konst, kultur och musiken fyllde upp våra kvällar. Det har gått elva år sen vi träffades.….
På kvällen den 16e december 2016, satt vi Lena och jag på Luis och lyssnade på Jazz. Just när orkestern ha tagit en paus. ringde mobilen…det var Lenuska. Hennes röst var svag darrade och viskande…Han…han är död… Lenuska menade, den goda själen i deras liv… Johan, Johan som spelade gittar, viol, han älskar Sofia, Anna, Kjan, Lenuska, katter, djur och musiken, men nu var allt slut…Du kommer alltid att finnas i vårt hjärta vår älskade vän. Ha en lugn resa. Vi kommer att tänka alltid på din närvaro, på dina skratt, på din musik och vara alltid nära Helena och din katt Murka.
Dina vänner Matheo och Lenaki.
Varje resa är nya upplevelse, ett nytt liv. Efter många år, reste Lena och jag tillbaka till Kreta, vi var gäster hos våra goda vänner, Manos, Alia, Fotis och Aristea, Efter alla΄΄Välkommen, leende och vackra ögonblickar, började för oss två resenärer en annan resa på den berikade med konstverk, husets väggar ….Denna tavla har jag redan sett…hörde jag mig säga..... Vem är den som målade just denna fina lilla tavlan; frågade jag familjen,... Vår dotter Aristea sade Manos, hennes far, medan han strök den elvaåriga flickans hår .... Det är Sade Aristea mjukt, den unga konstnärinnan.. det är kopia av en målning som ΄΄Johannes Vermeer΄΄ från Holland, har målat, en gång i tiden, sa mamman Amia .....Vår konstlärare i skolan heter Magda, sade glade Fotis, Aristea´s trettonåriga bror, Det är ett försök att måla med oljefärg sa Aristea….
Från denna dag, i detta vackra huset nära havet, började varje morgon åter en resa, denna gång i en värld fylld med konst, vänskap, glädje och enastående solnedgångar på kvällarna! Tack älskade Familj.
Matheo och Lena
Κάθε ταξίδι είναι νέα της ζωής βιώματα, Μετά από πολλά χρόνια ξεκινήσαμε η Λένα κι εγώ πάλι για την Κρήτη. Μόλις είχαμε μπεί στ όμορφο σπίτι της Άλιας, του Μάνου, του Φώτη, και της Αριστέας, των φίλων μας που θα μας φιλοξενούσαν. Μετά από τα καλωσορίσματα, χαμόγελα και ματιές αγάπης, πάλι ακόμη ένα ταξίδι, θ άρχιζε στο εμπλουτισμένο με έργα τέχνης σπίτι. Αυτό τον πίνακα τον έχω ξαναδεί, μ ακουσα να λέω γεμάτος ενθουσιασμό …Ποιός είναι ο καλλιτέχνης?...Η Αριστέα, είπε ο Μάνος, χαιδεύωντας τα μαλλιά της μικρής του κόρης....Είναι μια κόπια απο το ΄΄Κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκη΄΄ πρόσθεσε ήρεμα η Αριστέα η εντεκάχρονη καλλιτέχνης... από ένα πίνακα του Johannes Vermeer 1665 από την Ολλανδία...πρόσθεσε η Άλια η μητέρα της... τη δασκαλα της ζωγραφικής την λένε Μάγδα, είπε χαρούμενα ο δεκατριάχρονος αδελφός ο Φώτης.. μια δοκιμή, ναρχίσω να ζωγραφίζω με λαδόχρωμα...συμπλήρωσε χαμογελώντας
η καλλιτέχνης.
Από εκείνη την ημέρα, στ όμορφο σπίτι κοντά στη θάλασσα, θα άρχιζε κάθε πρωί ένα ταξίδι σένα κόσμο γεμάτον φιλία, χαρά και τέχνη, κι όλα τα δειλινά με μοναδικά ηλιοβασιλέματα.
Σας ευχαριστούμε αγαπημένη οικογένεια
Μαθιός και Λένα.
Every trip is a new experience, a new life. After many years, we travelled Lena and I, a return to Crete, we were guests of our good friends, Manos, Alia, Fotis and Aristea. After all the welcome greetings, smiles and beautiful glances, started another trip for us two travellers, enriched with works of art, the walls of the house ... .This painting, I have already seen ... I heard myself say ..... who is the artist who painted this very nice little painting; (I asked the family) ... Our daughter Aristea said Manos, her father, while he stroked the eleven-year-old girl's hair .... It is Said soft Aristea, the young artist .. (this is) a copy of a painting of Johannes Vermeer from Holland, painted at some point, added the mother Amia ..... Our art teacher at school called Magda said Fotis happily, Aristea´s thirteen year old brother, It was an attempt to paint with oil paint said (Aristea) Amia ....
From this day, in this beautiful house near the sea, another trip started every morning, this time in a world filled with art, friendship, joy and stunning sunsets in the evenings! Thank you beloved family.
Matheo and Lena
Det gick en minotaurus lös på Drottninggatan...
There was a minotaur on the loose on Drottninggatan...
Söndagen den 21 augusti deltog Matheo i Stockholms Kulturfestival 2016.
On Sunday August 21 Matheo participated in the Stockholm Culture Festival 2016.
Med Lena / With Lena
Med Ove / With Ove
Dear friends! It would please me a lot if you would like to meet me at the book stall on Drottninggatan, Stockholm, on Sunday 21 august! We could have a pleasant talk, maybe some laughs,
and if you wanted to you could buy a book. I will be waiting for you near the corner of Drottninggatan / Olof Palmes gata from 11 am to 6 pm. / Matheo
The Presentation of "O Monólogos tou Kathréfti" ("Spegelns monolog")
at Kokkinos Vrachos, Zakynthos, May 22 2016
Det finns stunder jag aldrig kommer att glömma.
Denna kväll blev till en sådan stund, ja till ett av mitt livs vackraste ögonblick.
There are moments I will never forget. This evening turned into such a moment,
yes, into one of the most beautiful moments of my life.
Allt gick utomordentligt bra. När bokens skrivna ord lästes högt av Maria och Takis
på ett vackert och harmoniskt sätt fick de liv, och förvandlades liksom till ett filmmanus i åhörarnas
fantasi. Då skakade Röda Klippan av vännernas applåder.
Everything went exceptionally well. When the written words of the book were read out aloud by Maria and Takis
in a beautiful and harmonic way, they came alive, and were transformed into screenplays in the minds of the audience. After the reading friendly clappings rocked Kokkinos Vrachos.
Jag vill rikta några särskilda tacksamhetsord till Katerina Demeti
som under kvällen gav en klar och tydlig presentation
av min konstnärliga verksamhet.
I would like to especially thank mrs Katerina Demeti who during the evening gave a clear
and accurate presentation of my art.
Röda Klippan var fylld med vänner, bland andra Karin, Jennie och Björn,
som hade hjälpt mig med min bokpresentation i Stockholm, och som nu hade rest
till Medelhavet för att närvara vid denna presentation.
Kokkinos Vrachos were filled with friends, among them Karin, Jennie and Björn, who had helped
with the presentation of my book in Stocholm, and who had now travelled to the Mediterranean to attend
also this presentation.
Tystnaden sänkte sig över den gästvänliga Röda Klippan när min kamrat
Dionysis Papadatos presenterade ett kort collage med två av mina filmer,
från Kreta och Patmos.
Silence fell over the hospitable Kokkinos Vrachos when my friend Dionysis Papadatos
presented a short collage from two of my films, one from Crete and one from Patmos.
Det finns stunder jag aldrig kommer att glömma. Denna kväll blev till en sådan stund...
There are moments I will never forget. This evening turned into such a moment...
|
